It's cold outside

Dag iedereen

Het is een tijdje geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen. Maar de uitdrukking 'Geen nieuws is goed nieuws' komt hier zeker van pas! 

Het weer hier is allesbehalve warm. Zeer wisselvallig que temperatuur maar boven 0°C gaat het hier niet rap komen. Ik heb het nog nooit zo koud gezien. Maar ik kan wel zegge dat ik eraan gewend ben geraakt aangezien ik meestal gewoon mij jas thuislaat en in t-shirt en pull naar school ga.

Vrijdag 17 januari had ik mijn derde wedstrijd schoonspringen. Herinneren jullie zich dat ik vorige keer een score van 100.03 had? Awel, deze keer verbrak ik mijn persoonlijk record met maar liefst 27 punten, een 127 dus! Mijn gastmama was rechtstreeks van haar werk gekomen om voor mij te supporteren. Hier zijn de filmpjes van mijn 6 sprongen. Conclusie, ik was toch wel fier op mezelf. Nu rest er nog 1 wedstrijd voor mij, de laatste van het seizoen. Hiernaast zie je een foto van een banaan die mijn gastmama in mijn lunch gestoken had, lief he!

Zaterdag 18 januari ben ik met mijn familie gaan ijsvissen! We hebben 5 vissen gevangen op maar liefst een uur. Het was echt een geweldige ervaring en zo typisch Maine, dus ik ben heel blij dat ik dit heb mogen doen!

Hier zijn enkel foto's

'Eat me'

Walking on the lake

'Help'

Crystie en ik met onze vangst

Een gat boren voor de vislijn

Connecticut, mid-year orientation

Dit weekend ben ik met Frederike naar Connecticut geweest voor een mid-year orientation met YFU. Ik was super blij om mijn vrienden van de westkust trip terug te zien, aangezien ik nooit had gedacht dat ik hen terug zou zien.

Bijschrift toevoegen

Frederike en ik

Lunch

Simone from Switzerland and my friend from the West Coast trip

Eén van de opdrachten was een poster maken die ons jaar hier voorstelt. Het was ook een wedstrijd met 7 deelnemende groepen bestaande uit 4 mensen, maar spijtig genoeg heeft mijn groep niet gewonnen. We mochten ook ons eigen thema kiezen. Mijn groep had het volgende thema: Make a difference and Exhange is a lifetime, not just a year. Naar mijn mening was ons thema het minst cliché, maar iedereen had een geweldige poster!

My group's poster

The winning poster

De eerste week van het nieuwe jaar

2013 is meteen goed van start gegaan. 

De laatste dag van het oude jaar, 2012, heb ik doorgebracht met vrienden. Eerst zijn we met de sneeuwscooter, of in het Engels: 'snowmobile' gaan rijden. Dat was echt super geweldig! Daarna hebben we de bal zien vallen op tv vanuit New York City. Nieuwjaar is hier niet zo groot als in België, naar mijn ervaring. Geen vuurwerk, niet opblijven tot in het kotteke van de nacht en niet dezelfde sfeer en vreugde om het nieuwe jaar in te gaan. Maar ja dit hoort bij de ervaring he! Ik heb mij alleszins heel goed geamuseerd en voor mij moest het niet meer zijn! 

De tweede januari begon school terug, nog een teken dat nieuwjaar hier helemaal niets belangrijks is... Maar goed, zo erg vind ik het niet om hier naar school te gaan, buiten het vroeg opstaan dan! 

Donderdagavond tijdens de training besliste mijn coach dat ik de volgende dag in de meet zo deelnemen. Ik had die dag juist een nieuwe sprong geleerd dus ik zou het kunnen doen! Hier zijn 4 van de 6 sprongen die ik de vrijdag gedaan heb in de wedstrijd. Mijn score was 100, wat niet slecht is voor een tweede keer. (de eerste wedstrijd had ik 69, wat vele minder goed is, maar toen had ik ook twee heel slechte sprongen gedaan. Een meisje in mijn team is staatskampioen en haar beste score is 196. Ik heb dus nog een lange weg te gaan. Toch ben ik fier op mezelf en mijn coach was ook zeer verschoten en fier op mij aangezien ik elke sprong beter deed dan tijdens de trainingen.

Als afsluiter nog een kleine anekdote. Iedereen in het zwemteam heeft een vest met zijn of haar achternaam op. Vrijdag voor de wedstrijd kregen we deze vesten. Ik keek niet eens of mijn naam juist was geschreven tot iemand naar mij kwam en zei: ohh hebt ge gekeken of ze u naam juist hebben geschreven? Dus wij keken naar de mouw waarop mijn achternaam 'Van den Boeynanst' zou staan. Meteen zag ik al dat er iets niet klopte. Op mijn vest stond er: 'Ernst'. En neen, ze hadden mij niet de foute vest gegeven, ze hadden mijn naam gewoon grandioos verpest! 

Wat een winterbreak!

Eerst en vooral wil ik mij verontschuldigen voor al mijn fouten die ik maak in het Nederlands. Aangezien ik niet veel meer Nederlands spreek en aangezien ik niets anders dan Engels rond mij hoor en in het Engels denk, trekt mijn Nederlands op niks meer. De reden waarom ik nog steeds in het Nederlands blog is omdat niet iedereen die mijn blog leest goed in Engels is en bovendien is het toch nog goed voor mij om mijn moedertaal te onderhouden, ook al lukt het niet zo goed. Een bericht schrijven op mijn blog, duurt namelijk heel lang en ik moet serieus nadenken over hoe ik iets in het Nederlands moet zeggen. Als ik mijn brein zijn volle gang laat gaan dan zouden jullie allemaal berichten lezen die letterlijk uit het Engels zijn vertaald en bijgevolg dus 'geen betekenis maken' (zie hier: this makes no sense)

Sinds mijn laatste bericht is er veel gebeurd dus heb ik ook veel te vertellen. Ik zal beginnen bij kerstmis. Op dinsdag 25 december 2012 begon mijn dag om 6 uur 30. Al hoestend werd ik wakker door Bella en Kenzie, die op hun bed naar mij aan het staren waren om mij wakker te krijgen. Wanneer we naar beneden gingen zagen we bij onze sok cadeautjes liggen. We dachten allemaal dat we geen witte kerst zouden hebben dit jaar, maar uiteindelijk begon het op kerstdag om 8 uur 's ochtends te sneeuwen, joepie! Nadat alle cadeautjes uit de sok waren geopend begon iedereen zijn maag al te knorren. Aangezien iedereen zin had in pannenkoeken, haalde ik mijn 'skills' te boven en begon ik lekkere pannenkoeken te maken, zoals ze ze nog nooit geproefd hebben. Na ons ontbijt konden we verder cadeautjes beginnen openen. Omstreeks 11u30 waren we uiteindelijk klaar. In de namiddag kwam de familie van Chris op bezoek en hadden we ham als avondeten. De rest van de avond spendeerde ik aan het inpakken aangezien ik de volgenden dag om 11 uur in de voormiddag werd opgepikt voor te verhuizen. 

Voor de meesten onder jullie die hier niets van weten zal ik het allemaal even uitleggen, veel valt er niet uit te leggen en het is moeilijk om uit te leggen aangezien er niets ergs gebeurd is of wat dan ook. Op foto's, facebook, mijn blogberichten lijken we misschien een happy family en dat waren we in een zekere zin ook, maar toch was het niet zoals het altijd lijkt. Ik was er namelijk al een tijdje (zo'n twee maanden) over aan het denken om te veranderen en uiteindelijk een week voor de kerstvakantie heb ik de knoop doorgehakt en heb ik gevraagd om te zoeken naar een nieuw gezin. Mijn vorig gezin was helemaal niet slecht maar zij waren er gewoon niet klaar voor om een 18 jarige studente in hun huis te nemen. Ze hadden er nooit echt over nagedacht wat dat met zich mee zou brengen en ik zat daar vast. Ze konden mij niet het leven van een normaal Amerikaanse tiener laten ervaren, aangezien ze zelf nog niet in dat stage van hun leven zijn. Ik was niet echt gelukkig in dat leventje, maar ik wou mijn gastgezin ook niet kwetsen met hen te verlaten omdat ik hen zo graag had en een gezellige tijd met hen had gehad. De laatste week voor de kerstvakantie verspreidde mijn directrice het bericht naar alle ouders dat ik een nieuw gastgezin aan het zoeken was. Na twee dagen hadden ze al antwoord gekregen van 2 gezinnen, maar ze wouden mij niks zeggen vooraleer het oké was met YFU en voor ze zeker wisten dat het gezin het echt wou. De laatste dag voor de vakantie kwam de directrice mij vertellen dat de familie van een meisje van in het zwemteam en van in mijn dansklas en mijn economie mij in haar huis zou nemen. Ik was super gelukkig! Dat was het beste kerstcadeau dat ze mij konden geven. De dag na kerstmis zou ik verhuizen, maar aangezien mijn nieuwe familie op een trip zou zijn moest ik onderdak voor drie dagen vinden. De Franse uitwisselingsstudente, Margaux, stelde voor dat ik bij haar kon blijven. Blijkbaar was ik daar helemaal niet gewenst door haar gastpapa (die zelf ook niet zo vriendelijk is tegen Margaux), dus het waren niet de tofste drie dagen en ik was zo blij wanneer het vrijdagnamiddag was en ik naar mijn nieuw gezin kon gaan. De ontmoeting verliep vlot en het was aangenaam om mij ergens zeer gewenst te voelen. Ik kan maar één ding zeggen: ik straal nu en ben gelukkig! Mijn gastzus is de 17 jarige Crystie, ik heb een gastbroer, Alec, wiens kamer ik nu inpalm, die zo oud is als mijn broertjelief.

De dag voor oudejaar ben ik met Crystie en twee vriendinnen van haar gaan skiën. Daarna zijn we bij twee andere vriendinnen van haar in hun hot tub en zwembad geweest, wat perfect was na een koud dagje skiën! Het is al meteen een ander leven.

De middelste is mijn nieuwe, superleuke gastzus

Een betere kerst had ik niet verwacht! Ik wil jullie allemaal een late maar gelukkige kerst wensen of misschien meer toepasselijk, gelukkig nieuwjaar!